انیمیشن کاغذی
یکی از قدیمی ترین انواع انیمیشن های سنتی دوبعدی، تکنیک انیمیشن کاغذی هست. انیمیشن کاغذی جزو سنتی ترین تکنیک های مورد استفاده در ساخت پویانمایی تا قبل از ظهور انیمیشن رایانه ای به حساب میاد. همانطور که از اسمش پیداست، در این تکنیک برای تصویرسازی، نقاشی بر روی کاغذ حرف اول و آخر رو می زنه. یک صحنه و اتفاقات آن، باید همه طرحهای کلیدی و میانی و حتی بکگراند صحنه بر روی کاغذ کشیده بشه؛ و بعد، از همون طرح به عنوان طرح نهایی، عکس یا اسکن گرفته بشه.
پیچیده نبودن فضای تصویر: هر فریم با تمام تصاویرش باید مجددا برای فریم های بعدی به صورت دستی کشیده بشه. این مسأله باعث میشه در ساخت انیمیشن دو بعدی کاغذی تصاویر ساده تری انتخاب بشه. در نتیجه فضای این نوع از انیمیشنها، معمولا پیچیدگی تصویری ندارند.
حس سادگی و نوستالژی: به همان دلیل بالا، یعنی کشیدن دستی و مجدد هر فریم با همه جزئیاتش در فریمهای بعدی، در انیمیشنِ نهایی کمی لرزش خطوط و حالت ناایستایی مشاهده میکنیم. این مساله جزء جدایی ناپذیر این سبک از انیمیشن دو بعدیه، که میتونه عاملی باشه برای انتقال حس سادگی و نوستالژی به بیننده.
از اولین نمونههای استفاده از تکنیک انیمیشن دوبعدی کاغذی، کاربردش در ساخت فلیپ بوکهاست. زیباسازی مجلدات یکی از کاربردهای امروزی این انیمیشن سنتیه. مثلا گذرنامه فنلاندیها به صورت یک فلیپ بوک خلاقانه تزیین شده که با تورق سریع میشه حرکت زیبای یک گوزن شمالی رو در گذرنامه دید.
همانطور که از اسم این تکنیک می توان حدس زد، از جمله ابزارهای لازم برای ساخت انیمیشن دوبعدی کاغذی، برگه های کاغذی یا مقوایی هستند. مداد، مداد رنگی، آب رنگ و سایر لوازم مرسوم طراحی از دیگر ابزارهای کار برای ساخت انیمیشن دو بعدی کاغذی. در زیر به برخی از ابزار موردنیاز اشاره شده است:
معمولا پیشنهاد اینه: ابتدا طرح اولیه رو با مداد آبی مخصوص کار کرده و سپس طراحی ها رو با یک مداد گرافیتی کاملتر کنید. یعنی خطوط اصلی و صحیح کاراکتر رو با مداد آبی مشخص کرده و بعد با مداد گرافیتی روی جزئیات اون بیشتر کار کنید. وقتی شما انیمیشن اولیه خودتون رو به صورت آزمایشی نگاه می کنید، قطعا خطوط گرافیتی رو پررنگ تر و روی خط آبی که در زیر اون کشیده شده، مشاهده خواهید کرد. مدادهای سری HB یا B برای طراحی دقیق و خوب پیشنهاد میشه. در مورد انواع مدادها در مقاله آموزش طراحی با مداد نکاتی گفته شده که خوندن اون هم خالی از لطف نیست.
ممکنه بعضی از افراد ترجیح بدهند با مدادهایی کار کنند که سر اونها گرد باشه؛ مانعی نیست، اما از اون طرف خیلی هم نوک مداد نباید تیز باشه. تیزی بیش از حد مداد باعث ایجاد خراش بر روی کاغذ شده و ممکنه هارمونی تصاویر و کلِ کار رو تحت تاثیر قرار بده. بهتره خطوط مشکی با مداد گرافیتی نرم رسم بشه ولی نوک مداد آبی شما کمی تیزتر باشد.
مداد آبی
یکی از سوالاتی که بسیاری از هنرجوها معمولا میپرسند این است که چرا طراحان از مداد آبی هنگام کار استفاده میکنند؟ پاسخ اینه که این مدادهای آبی با ایجاد خطوط و سایههای آبی رنگ به طراح این امکان رو میده تا حرکات مختلف یک کاراکتر و پوزیشن های گوناگون اون رو در یک صفحه بکشه. چرا؟ چون این مدادها مشابه مداد رنگیهای معمولی نیستند؛ بلکه توسط دوربین و دستگاههای کپی عملا غیرقابل تشخیص هستند. این قابلیت عالی باعث میشه طراح با راحتی بیشتری طراحی کنه. یا ویرایشگر لیاوت میتونه نکاتی رو روی صفحه یادداشت کنه و مطمئن باشه در نسخه نهایی درج نمیشه.
البته امروزه با گسترده شدن اسکن دیجیتال و دستکاری رایانه ای تصاویر کاربرد این مدادها جور دیگه ای هست. هنرمند پس از طراحی به همان شیوه مرسوم سنتی تصویر رو اسکن می کنه. اغلب اسکنرها این خطوط آبی رو تشخیص و نمایش میدن. با این حال، با دستکاری تصویر به صورت رایانه ای یعنی تغییر Greyscale و افزایش کنتراست و روشنایی تصویر اصلی، خطوط آبی ظاهر شده محو خواهند شد. البته راه های دیگه ای هم در نرم افزارهای گرافیکی مثل فتوشاپ برای حذف خطوط آبی وجود داره که فعلا به اون نمیپردازیم.
ترجیحا از پاک کنهای فانتزی تعبیه شده بر انتهای مدادها استفاده نکنید! به احتمال زیاد طرح و کاغذ رو خراب می کنند. باید سعی کرد از پاک کن های جداگانه استفاده شود. یکی از مرسومترین انواع پاک کن ها، پاککنهای خمیری هستند که برای پاک کردن صحیح، ایجاد سایه ها و افزودن جزئیات در تصویر به کار می روند. این نوع از پاک کن ها برای حذف اثر ذغال و مداد گرافیتی کم رنگ قابل استفاده هستند. برای ظرافت به خرج دادن در پاک کردن خطوط، پاککنهایی که با تیغ به صورت تیز و زاویهدار برش داده شدند، عالیست.
میز نور یک ابزار برای طراحی کاراکترها و متحرک سازی توسط انیماتورهاست. این میز زاویه طراحی قابل تنظیمی داره و مدلهای حرفهایش یک صفحه چرخان و شفاف در وسط داره که پشت اون یک منبع نور تعبیه شده. همونطور که گفته شد، این جعبه ها باید قابلیت تغییر زاویه صفحه طراحی رو داشته باشند. این امکان، طراحی رو به دلیل کم کردن فشار بر روی مچ و مهرههای کمر آسونتر میکنه. ساخت میز نورهای ساده خیلی پیچیده و دشوار نیست. با یک جعبه چوبی بدون درب (از بالا) و تعبیه لامپ نئونی درون آن و اتصال محکم یک پلکسی گلس شفاف 6 میلیمتری روی جعبه، خودتان میتونید میز نور سادهای رو بسازید. علاوه بر ساخت انیمیشن کاغذی، برای کار کردن روی پیشتولید، عکسها و غیره هم این وسیله کاربرد داره.
یک صفحه طراحی هست که بر روی جعبه لایت باکس قرار میگیره و برای کار بر روی حرکتهای دوربین و چرخههای به هم پیوسته راه رفتن کاراکتر مورد استفاده واقع میشه. این وسیله شامل دو میله کشویی در بالا و پایین هست و می تونه از جنس فلز، پلاستیک و یا چوب ساخته شده باشه.
نگهدارندههای حرفهای شامل نواره ای استیل یا پلاستیکی با سه پین یا گیره هستند. در واقع این استاندارد صنعتی هست که به همراه کاغذ حرفهای انیمیشن مورد استفاده قرار میگیرد. پگبار کمک میکنه تا هر یک از برگههای کاغذ درست و بدون کمترین جابجایی سر جای کاغذ (یا همان فریم) قبلی قرار بگیرند. پینها اگر در بالا قرار گیرند، برای طراحی آسانتر و اگر در پایین قرار گیرند برای بر زدن و تورق کاغذهای طراحی مناسب هستند.
به اکس شیت ها، دوپ شیت یا جدول فیلمبرداری هم گفته میشه. این اوراق مناسب کار انیماتورهاست تا همه اطلاعات مهم و موردنیاز کار رو در اون ثبت کند. مثلا اطلاعاتی که جواب این سوال رو همیشه بتونه بده: «انیمیشن این شات چگونه است؟»
یک ایکس شیت استاندارد از چندین ستون عمودی و 100 ردیف چپ به راست تشکیل شده که هر ردیف نشان دهنده یک فریم از انیمیشن هست. اگر انیمیشن موردنظر قرار باشه با سرعت 25 فریم بر ثانیه ساخته بشه، 100 فریم (یک برگه)، معادل 4 ثانیه از انیمیشن خواهد بود. توضیحات تکمیلی در خصوص اکس شیت رو بعدا بهش اشاره خواهیم کرد.
مدل شیت لزوما ابزار لازم برای تکنیک دوبعدی کاغذی نیست، اما برای طراحی دقیق یک کاراکتر لازمه. در یک مدل شیت اطلاعاتی مانند سایز کاغذ، ساختار و جزئیات هر کاراکتر در فیلم و مدل اون از وجوه مختلف (از راست/چپ و از پشت/روبرو) و غیره وجود داره.
پوشیدن دستکش نقاشی یکی از ابزار اختیاری در ساخت انیمیشن 2 بعدی کاغذی به حساب میاد. استفاده از این دستکش به شما کمک می کنه تا تمیز بکشید و جلوی آلوده شدن صفحه به خاطر کشیده شدن انگشتها و دستان شما بر روی اون، رو بگیرید. این دستکش انگشت شست و دو انگشت اول شما رو آزاد میزاره و مابقی دست رو پوشش میده.