قوانین تجارت خاویار، بسته به کشوری که صادرات به آن انجام میشود، ممکن است تفاوتهایی داشته باشد. اما از بعضی قوانین مثل گرفتن مجوز صادرات از سازمان شیلات، محدودیت ارسال خاویار تا 5 کیلوگرم و تضمین کیفیت و اصیل بودن، تقریبا برای همه ثابت است.
کشورهای آسیایی یکی از طرفداران خاویار ایرانی محسوب میشوند و برای این محصول ارزش خاصی قائل هستند؛ بنابراین برای تجارت در چین یا ارسال خاویار به ژاپن در حالت ایدهآل، باید به قوانین و ضوابط خاص این کشورها توجه کنید. برای مثال ژاپن به محموله خاویاری اجازه ورود میدهد که فقط نمک خالص (NaCl) بهعنوان نگهدارنده به آن اضافه شده باشد.
قوانین اروپا اما کمی متفاوتتر است. آلمان یکی از شرکای مهم تجاری در زمینه صادرات محصول خاویار برای ایران محسوب میشود. بخش قابلتوجهی از خاویار ایران به کشور آلمان فرستاده میشود و سپس آلمان این محصول را در سایر کشورهای اروپایی همچون انگلیس، ایتالیا، اسپانیا و فرانسه پخش میکند.
برای فروش خاویار به اروپا معمولا از الگو CFR استفاده میشود. در این الگو تاجر محصول را با روش حمل و نقل هوایی به کشور مقصد ارسال میکند و سایر اقدامات، مثل ترخیص از گمرک و ارسال به انبار برعهده خود واردکننده خواهد بود. واردکنندگان باید توجه داشته باشند که باتوجهبه گرانبها بودن این محصول و جلوگیری از افت کیفیت آن، باید مراحل ترخیص خاویار با سرعت بیشتری نسبت به سایر کالاهای صادراتی انجام شود.
در زمینه استفاده از مواد نگهدارنده، قوانین اروپا به سفت و سختی قوانین کشورهای آسیایی نیست. صادرکنندگان میتوانند برای ارسال خاویار به اروپا، علاوهبر نمک خالص از مواد نگهدارندهای همچون اسید بوریک و بوراکس هم استفاده کنند.